Teatr Guliwer

Teatr Lalek Guliwer założyła grupa entuzjastów sztuki lalkowej pod wodzą absolwentki warszawskiej ASP Ireny Sowickiej w październiku 1945 roku. Pierwszą siedzibą zespołu była sala Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w Warszawie, przy ul. Marszałkowskiej 8. Od razu też przystąpiono do przygotowań i prób nad sztuką "Szewczyk Dratewka" wg Marii Kownackiej w reżyserii Ireny Sowickiej. Pokonując ogromne przeszkody, w zrujnowanej Warszawie 7-osobowy zespół aktorski doprowadza do pierwszej premiery 28 kwietnia 1946 roku. Do końca maja sztuka wystawiana jest w ocalałych salach w Warszawie, potem teatr rusza w Polskę. Takie były początki. Po trzeciej premierze w grudniu 1947 roku sztuki "Guliwera w krainie liliputów" założycielka nadaje teatrowi nazwę "GULIWER". W 1952 roku Teatr został upaństwowiony.

Przez długie lata, bo do roku 1970, Guliwer nie miał własnej siedziby a przede wszystkim sali przystosowanej i wyposażonej dla potrzeb teatru. Dopiero w 1970 po 3 latach przebudowy, teatr uzyskał stałą siedzibę w budynku przy ul. Różanej 16. Irena Sowicka kierowała Teatrem Guliwer przez pierwszych 8 lat dając publiczności warszawskiej 12 premier. Po Sowickiej teatrem kierowali: Aleksandra Gruszczyńska-Grzymska, Zbigniew Kopalko, Szczepan Baczyński i Stanisław Gęsicki, a później Monika Snarska (1960-1990) - legenda polskiego teatru lalek. Monika Snarska może poszczycić się wieloma przedstawieniami, których niezwykłość polegała na muzycznym kształtowaniu widowiska. Wystawiano: opery, balety, ballady i eposy. Adaptowała też na scenę dzieła należące do kanonu klasycznej literatury światowej. Po niej teatrem kierowali: Marcin Jarnuszkiewicz (90/91), a od roku 1991 dyrektorem naczelnym pełniącym funkcję do dziś został Mirosław Korzeb. Kolejnymi kierownikami artystycznymi byli: Joanna Łupinowicz, Włodzimierz Fełenczak, Zbigniew Lisowski, Konrad Dworakowski, Piotr Tomaszuk a obecnie Robert Jarosz. Teatr "Guliwer" wystawia starannie wybraną literaturę dla dzieci, klasyczne sztuki lalkowe, adaptacje poczytnych powieści, wielką literaturę dla młodzieży. Wystawiając ten repertuar, stosujemy różne gatunki teatru lalek i rozmaite sposoby animacji. Coraz częściej też pokazują się aktorzy.